Work In Progress Brussel – 2018

Kom je opwarmen aan een kop koffie of een glas thee. En zoek een goed plaatsje in de KVS BOX.

De creatie, tekst en choreografie van ‘Désintégration culturelle’ zijn het werk van Nadine Baboy. In haar levendige performance verbindt ze poëzie, muziek en dans. Ze wil het publiek meenemen op een artistieke reis waarin woorden, beweging en muziek unisono tot uitdrukking komen. Eigen aan het werk is zijn reizende karakter.
Het stuk spitst zich toe op de culturele erfenis en op de macht van de taal als identiteitsbepalend symbool en sleutelelement in de culturele overdracht. Het werk weerspiegelt de cultuurvermenging en wil mensen gevoelig maken voor het belang van het in stand houden van het culturele patrimonium. Dat vertegenwoordigt immers een kracht die al te vaak niet naar waarde wordt geschat.

Julien Carlier est danseur et chorégraphe issus des techniques hip-hop. Il développe dans son travail, une approche hybride. Lors du WIPCOOP il présentera les projets de sa compagnie (cie ABIS), et en particulier les laboratoires de recherche chorégraphiques qu’il organise régulièrement.

+ Artist talk with Ilyas Mettioui & Zoë Janssens)

In een vreemde, maar nochtans niet zo verre toekomst, bedenkt Hannah Néo. Néo, wat is dat? Een wanhopige poging om ten minste een stukje te redden van een lusteloze samenleving met zelfmoordneigingen? Een megalomaan project? Een droom (of een nachtmerrie)?
Haar idee: een Tabula Rasa. Terugkeren naar een maagdelijke, oorspronkelijke staat van het menselijk wezen, om het een nieuwe richting uit te sturen, los van de patronen en cycli uit het verleden. We moeten dus onze geheugens wissen. ‘Stigmate’ is het verhaal van een utopie, van hoop. Maar het is ook het verhaal van desillusie en wanhoop. Het is een onderzoek naar de kern van datgene wat onze mensheid vormt. Sihame Haddioui verkent deze vraag door twee niveau’s samen te brengen: het micro- en het macroniveau. Wie bepaalt hoe we samenleven? Hoe kunnen we een nieuwe maatschappij uitdenken?

Dit project had ook ZACHTHEID of GEWELD als titel kunnen hebben. Het is een psychedelisch en grillig danstheater.

Ouragan is het verhaal van een lachwekkende, maar inwijdende slapeloze nacht.
Dat van Abdeslam, een fietskoerier die noedels rondbrengt.
Alleen in zijn appartement.
Zij voornaam was nooit gemakkelijk om te dragen.
En sinds gisteren nog minder dan ooit.
Dat is vreemd, want Abdeslam is Arabisch voor ‘brenger van vrede’.
Zijn moeder voelt zich schuldig en belt hem sinds de gebeurtenissen om de tien minuten.
Besliste hij maar om van voornaam te veranderen, dan zou zij de kosten op zich nemen.

Artistiquement engagé, drôle et émouvant, tel est le leitmotiv de la troupe molenbeekoise composée de jeunes âgés de 16 à 35 ans, qui au départ de la réalité sociale de ses membres et bénéficiaires, propose des réflexions à travers des créations théâtrales originales.

Meer info: http://ras-el-hanout.be/presentation-ras-el-hanout/

+ Artist talk with Sihame Haddioui

MUNTTHEE is Adnane Lamarti’s eerste voorstelling. Het is een soloproject waarin hij aan de hand van dans, rap, stand up en een monoloog, vragen stelt over zijn eigen identiteit als Vlaamse Brusselaar met Marokkaanse roots. Hij brengt elementen uit zijn eigen leefwereld op scène. In een mengeling van kleuren en culturen vertelt hij zijn visie op identiteit. Wat is een mens? Wat maakt de maatschappij van ons? Wordt onze echte identiteit niet vaak weggewist of ‘weggeleerd’? Zien ouders, onderwijzers en de samenleving ons als wie we echt zijn of spelen vooral verwachtingen een rol?

Project-Presentation:

The basic structure of the project “The Chance to find yourself” is a collaboration of two migrants – who come from very different backgrounds -, which aim to stage a common performance. It becomes a confrontation between two theatre-practitioners, who came to Brussels, who have different cultural and economical backgrounds and different aesthetical practices and who both try to find out more about each other, themselves and their respective artistic practices, despite an evident cultural gap separating them. This will happen through a development of a common performance, which aims to stage a free adaptation of the novella Heart of Darkness by Joseph Conrad. One will be originally from the Democratic Republic of the Congo (DRC). The other is a german-speaking Italian from South-Tirol (myself).

But all this is just a pretence. The aim of “The Chance to find yourself” does not consist in staging the Heart of Darkness, rather to stage what this encounter will produce: the process itself will become the heart of the performance.

Presentation of myself:

Benno Steinegger, born in 1980 in Bolzano/Bozen, Italy, grows up as part of the german-speaking minority in north-Italy and studies theatre and art since his childhood (MasterATP, CSSD, London).
He works as a theatre-maker, performer and actor with several important theatre groups and artists such as Motus, Yan Duyvendak, Roger Bernat, Francesca Grilli, Kate McIntosh, Deflorian/Tagliarini, as movie-actor with directors such as Terrence Malik, Giacomo Battiato and Giovanni Aloi.

Between 2008 and 2015 we works as co-founder with the collective “Codice Ivan”, is co-author of all their creations, winns the Premio Scenario and the Transart Prize. The performances of Codice Ivan are shown in Belgium (Vooruit), Swizerland, Germany, Italy, France and China.

Since 2015 he continues his solo-career as theatre-maker and winns the NORDIC FRINGE AWARD (Gothenburg Fringe Festival 2017), and gets 2 award nominations for his last performance “i (to be defined)”: INNOVATION IN PERFROMEANCE and EXPECT THE UNEXPECTED Stockholm Fringe Festival 2017.

+ Artist talk with Nadine Baboy

‘Essaye encore’ is gericht aan alle vrouwen en de dagelijkse strijd die ze voeren in het leven. Een vrouw zit gevangen tussen herinneringen uit het verleden en het leed van het onzekere heden. Het leidt tot verwarring tussen de nostalgie naar een verloren wereld, de goesting om eruit te geraken, de last van tradities en ballingschap. Het stuk nodigt de toeschouwer uit tot een interculturele dialoog en tot het uitwisselen van gemeenschappelijke rijkdom. Maar in de eerste plaats is Essaye encore een hoopvolle oproep tot samenleven.

Nog een goed moment om bij een glaasje wat verder te babbelen en netwerken.