Work In Progress Antwerpen – 2018

Kom je opwarmen aan een kop koffie of een glas thee. En zoek een goed plaatsje in de zaal van de Arenbergschouwburg.

We sluiten om 17.30u de dag af met een kleine receptie, een goed moment om verder te praten, te netwerken. Tussendoor kan je ook in interactie gaan met de audio-installatie van Migrating Dialogues (FAHREN collectief).

Het boek De kleur van honing vertelt het waargebeurd verhaal van Néné. Een Braziliaanse vrouw die op vijfjarige leeftijd wordt achtergelaten door haar moeder in de drukke straten van Rio, met in haar armen haar klein zusje van nog maar 20 dagen oud. Néné geeft haar zus af aan onbekenden en wordt vanaf dan straatkind, een beetje later weeskind, en nog een beetje later dienstmeid. Ze leeft en overleeft. Naarmate ze ouder wordt neemt haar leven interessante wendingen. De vertelling gebeurt vanuit de kinderogen van hoofdpersonage Néné tot haar adolescente leeftijd. Haar queeste? Mama terugvinden.

Via de boekbewerking naar een theatervoorstelling wil Aminata het complex en beladen thema van het afstaan van een kind aansnijden. Ze doet dit vanuit het gezichtsveld van het kind. De (soms onverwerkbare) psychische klappen die kinderen ervaren door de beslissing van een moeder die hen te vondeling leggen, ter adoptie of in de pleegzorg plaatsen of (naargelang de context) aan het straatleven overlaten. Allemaal met de overtuiging hun kind een betere toekomst te bieden. Tegelijk komt ook de enorme veerkracht van kinderen met dergelijke levenservaringen naar voor. Een bijkomend thema is dat van privileges waar we als welvarende samenleving weinig bij stilstaan. Wat als ouderlijke liefde een luxegegeven is? Hoe vormt dit je eigen zijn en manier waarop je jezelf positioneert in de samenleving? Met welke vragen loop je rond? Welke invloed heeft het op je eigenwaarde? Concrete antwoorden moet je niet zoeken in het stuk. Wel een totaalbelevenis waarin herinneringen en ervaringen van het publiek getriggerd worden door verschillende media (beeld, audio, installaties… ), maar ook door zintuigen die we in theater niet gewend zijn te gebruiken, zoals geur bijvoorbeeld.

BIO
Aminata Demba, een Belgisch-Malinese actrice, is geen onbekende meer in de theaterwereld. Laatst presenteerde ze nog de ‘State of the Youth’ op het Theaterfestival. Samen met Aicha Cissé maakte ze ‘Dis-moi wie ik ben’. En de televisiekijker kent haar van ‘FC De Kampioenen’. In 2014 behaalde ze een Master in Cultuurmanagement op de Universiteit van Antwerpen. Kort daarna besloot ze haar passie om te acteren te volgen en sprong meteen het podium op. Afgelopen jaren was eveneens te zien in de theaterproducties Marieke Marieke (HZT, 2015-16), De moed om te doden (Toneelhuis, 2016), Futur Simple (De Maan, 2017) en Konijn met pruimen (Laika, 2017). Naast haar acteursbestaan maakte ze samen met regisseur Leslie Verbeeck de documentaire Pelikaanstraat 20 (2015-18) waarin ze het thema migratie vanuit verschillende invalshoeken belicht, vertrekkend van het verhaal van haar Malinese ouders. Met ‘De kleur van honing’ gaat ze voor het eerst solo.

Mike Pro is een selfmade videomaker. Na ruim 5 jaar als ‘one-man production army’ de audiovisuele knepen van het vak te leren, werd hij stilaan gewaar dat zijn creativiteit en technische kennis niet vanzelfsprekend was, dus besloot hij om zowel de rollen als de camera om te draaien. Plots werd hij de regisseur van zijn eigen werkelijkheid en vertelt hij op YouTube aan de hand van vlogs, reviews en podcasts wat hem bezighoudt in deze wereld.

Wanneer een slager ontdekt dat zijn schaap praat, scherpt hij zijn mes om het te doden. Hij vilt het, grilt het en eet het op in een poging om het schaap te doen zwijgen.. Wanneer de slager genoeg gegeten heeft blijft er echter een stuk pratend vlees over. Hij gooit het in de vuilbak om het alsnog te doen zwijgen. Maar of dat lukt?

Een macaber sprookje doorspekt met humor. Duraid Abbas Ghaieb gaat aan de slag met taboes in dit metaforisch verhaal. Duraid zoekt naar de woorden die niet gezegd mogen worden. Wanneer heeft iemand recht om te spreken, wanneer de plicht om te zwijgen? Wie wil wat niet horen? En wanneer heeft iemand het recht om niet te luisteren?

BIO
Duraid Abbas Ghaieb, danser, acteur en theatermaker, is geboren in Bagdad (1980). Op zijn vijftiende schrijft hij zich in voor een theateropleiding in het Institute of Fine Arts. Hij vervolledigd zijn opleiding met een bacheloropleiding aan de College of Fine Arts Baghdad University Actor waar hij in 2007 afstudeert als theaterregisseur. Hij maakte deel uit van van de Iraqi Bodies een van de eerste moderne dans gezelschappen in Irak. Hun eerste voorstelling Cryin of my mother speelde zowel nationaal als internationaal. Duraid leefde en werkte daarna in Nederland oa met het Internationaal Danstheater in Amsterdam en Feikes Huis, die beeldend theater maken. Later ontmoet hij zijn oude vriend Mokallad Rasem met wie hij Irakese Geesten maakt, een voorstelling die geselecteerd wordt voor het Theaterfestival 2015 en laureaat van TAZ. Verder werkte hij in België als acteur en regisseur en maakte hij deel uit van het theatergezelschap Strange Fruit. Op dit moment is hij actief bij kunst-Z als acteercoach.

CREDITS
Concept en spel: Duraid Abbas Ghaieb / Met steun van: KunstZ

De voorstelling onderzoekt hoe de mens vanaf zijn geboorte indrukken en ellende te verwerken krijgt. Bij het verlaten van de baarmoeder verliest hij de veilige omgeving en eens in de wereld wordt hij geconfronteerd met en valt hij ten prooi aan leugens, verraad, oorlogsmoord, eenzaamheid en onderdrukking. Morele denkkaders botsen en bieden geen veiligheid of zekerheid meer, referentiekaders ontbreken. Is een terugkeer naar de baarmoeder mogelijk, terugkeren naar de oorspronkelijke omgeving, op zoek naar een leefbare, gezonde wereld? Of moet een samenleving eerst worden ontmanteld en ontdaan van zijn illusies alvorens er terug ruimte ontstaat voor empathie, zorg en een begrip als barmhartigheid?

BIO
Hassan Khayoon, geboren in Irak, is theatermaker en acteur. Hij studeerde regie aan het Conservatorium in Bagdad en daarna aan de Universiteit van Bagdad, Academie van Schone Kunsten, waar hij zijn Bachelor of Fine Arts behaalde in theaterregie. Hij werkte als acteur en regisseur in het Iraakse Nationale Theater van Bagdad en bij de Iraakse TV. Hij nam deel aan verschillende Arabische theater festivals waaronder het Internationaal Festival van Caïro voor Experimenteel Theater (Egypte), het theaterfestival van Amman (Jordanië), het Festival van Susa (Tunesië), het Internationaal Monodrama Festival van Al-Fujairah (Verenigde Arabische Emiraten) en het Theaterfestival van Marrakech (Marokko). Hij was één van de 15 Iraakse kunstenaars die deelnam aan het “Bagdad – Berlin” project dat plaats vond in Berlijn van 18 juni tot en met 15 augustus 2005. Het project werd gefinancierd door het Fonds voor culturele ontwikkeling en het Duitse ministerie van Buitenlands Zaken.
Eind 2005 belandde hij in Antwerpen, België. Sindsdien maakte hij verschillende voorstellingen: Gebeurd in Bagdad, Stemmen uit de Chaos, Irak … een land van voorzichtige hoop, My life, Othello, 20 nachten, Upstream voor de Zomer van Antwerpen.
Sinds 2012 geeft hij wekelijkse theater- en improvisatie-lessen bij Carte Blanche vzw, Stage Rumours vzw en werkt hij als coach en regisseur voor verschillende theater- en danscompagnieën.

CREDITS
Concept en regie: Hassan Khayoon | tekst : Monica Van Fleteren | Spel: Dane Schippers | Sebastien Van Eupen | Are-Ching Man en Monica Van Fleteren|
Met steun van Fameus vzw.

De Connectie is een project van Fameus en wil nieuwkomers in de stad met een passie voor de kunsten, deel laten uitmaken van het amateurkunstenveld in Antwerpen.

Hussein leeft sinds drie jaar in België. Hij zoekt naar motivaties om zijn toekomst uit te bouwen in West-Europa en gaat tegelijkertijd op zoek naar zijn plek in de maatschappij. Over deze zoektochten gaat hij in dialoog met het publiek. Hij zoekt de toeschouwers op en wil weten wie zij zijn, waar zij naar op zoek zijn. Ondertussen laat hij zich letterlijk en figuurlijk zien: als mens en als speler.

BIO
Hussein Mhadi, geboren in xxx, speelde bij KUNSTZ (‘De Bruiloft’), bij Pax Christie (‘Peacecraft’) en bij Madame Fortuna (‘Gemeenschap van schurken’ en ‘Eros en de dood’). Voorts regiseerde hij ook ‘Dromen zonder vleugels’ van Madame Fortuna.

CREDITS
Concept en spel: Hussein Mhadi / Met steun van Madame Fortuna

Tijdens deze break geven we artiesten van de Work In Progress van vandaag ruimte om ook met publiek nog even te praten over hun werk.

Vier mensen, met een go-pro camera gericht op hun gezicht, lopen elk afzonderlijk op straat. Het publiek ziet hen geprojecteerd op een scherm. Ze zijn onderweg. Ze weten van waar ze komen. Waarheen ze gaan is onduidelijk. Ze naderen het theater, betreden de scène en daar komen de verschillende verhalen samen en versmelten tot één universele vertelling. Het is een samenspel tussen een theaterperformance, dans en live video.

Deze performance vertelt het verhaal van migratie en vanuit verschillende standpunten letterlijke en figuurlijk belicht. Het is een evocatie van de migratieroute over zee; het feitelijk relaas van een oversteek en de vraag waarom de hoop op een beter leven sterker is dan de angst voor een anonieme dood? En waarom een verlangend hart het wint van de woedende zee? En hoe zindert die ontregelende gebeurtenis verder na in het leven dat daarop volgt. Hoelang blijft iemand nat door de straten struinen? Hoelang blijft men naar hen omkijken en wanneer worden zij inwoners als alle andere, die omkijken naar weer nieuwe mensen die doorweekt door de straten stappen.

BIO
Adel Saady, geboren in Irak, is regisseur en acteur. Hij studeerde aan het Performing Arts Departement van de universiteit van Bagdad. werkte sinds 1991 als regisseur en acteur in Irak, Egypte en Jordanië. Sinds 2009 leeft en werkt hij in België. We have a Dream was zijn eerste voorstelling in de Antwerpse Monty.

CREDITS
Regie: Adel Jarallah / Spel: Meryem Kılıç / Choreografie en dans: Ali Daim / Dans: Hayder Chockan / Camera en montage: Said Rais / Met steun van: KunstZ, Martha!Tentatief, Fameus

We sluiten om 17.30u de dag af met een kleine receptie, een goed moment om verder te praten, te netwerken. Tussendoor kan je ook in interactie gaan met de audio-installatie van Migrating Dialogues (FAHREN collectief).

Kom je opwarmen aan een kop koffie of een glas thee. En zoek een goed plaatsje in de zaal van de Arenbergschouwburg.

De voorstelling van Female Takeover vertelt het verhaal van twee zussen, die elk met een heel eigen en verschillende levensopvatting door het leven gaan. Terwijl de ene zus haar laat leiden door het lot, creëert de andere zus koppig haar eigen weg. Het stuk focust zo op het interne gevecht van beide personages en geeft het contrast weer tussen twee mensen die met een totaal verschillende mindset in het leven staan. Welke weg kies jij?

BIO
Female Takeover is een collectief van een groep jonge vrouwen met verschillende achtergronden die hun krachten, disciplines en expertise bundelen. Ze werken thema gebonden en focussen telkens op een maatschappelijk thema dat ze via dans, muziek, woord en zang naar voren brengen. Vier jaar geleden hebben ze zich georganiseerd vanuit het idee om de sisterhood binnen de kunsten en op de artistieke scene te versterken. Zo willen ze voor elke vrouw een stimulans zijn om een plaats op te eisen in de maatschappij, maar zeker ook voor hen die zich op een artistieke manier willen profileren. De kracht van diversiteit is hierbij een belangrijke waarde zowel binnen het collectief als in de maatschappij.

CREDITS
Concept en spel: Sara Golijanin, Linne Dierckx, Yasmine Sanusi, Cristina Sapalo, Isy Baeyens, Shelby Dhondt, Nouha Rannoun, Mona Sayoud

Daisy Wouters is zich reeds meerdere jaren aan het verdiepen in de Jamaicaanse dancehall cultuur. Recentelijk werkt ze aan een live performance geïnspireerd op deze cultuur. Hierbij daagt ze samen met haar alter ego, Dancehall Skinny Diva, het publiek uit om grenzen tussen exotisme, vulgariteit en entertainment af te tasten.

Anastacia is een naam die in het Westen misschien in eerste plaats aan de Amerikaanse zangeres of de Russische tsarina doet denken. Op het zuidelijk halfrond, specifiek in Brazilië, roept deze naam andere associaties op. Anastacia is namelijk ook de naam van de gemartelde slavin die symbool staat voor kracht en onvermoeibaar verzet. Ze werd geboren met azuurblauwe ogen en een donkere huid, een genetische anomalie die haar van kinds af aan object maakte van de fascinatie van haar plantage-eigenaar. Door haar constante verweer tegen de ongewenste avances en intimidaties van haar eigenaar en door haar verzet tegen de hegemonische kracht van de koloniale structuur, wordt ze veroordeeld tot het dragen van een ijzeren mondmasker.
De voorstelling is een zoektocht naar de held(in) die Anastacia door haar verzet werd. Met Joseph Campbell’s Monomyth2, of Hero’s Journey als uitgangspunt, gaat Carolina op zoek naar hoe haar verhaal binnen de klassieke structuren van een heldenverhaal zou passen.

BIO
Carolina Maciel de França (°1986) is sinds 2007 actief in het Vlaamse podiumveld en was onder meer verkoopster en artistiek medewerkster bij Arsenaal/Lazarus. Ze schrijft, adviseert en creëert. Ze was dit jaar ook één van de winnaars van de drie wildcards van Het Nieuwstedelijk met het concept van The hero’s journey of Anastácia.

CREDITS:
Concept en spel: Carolina Maciel de França / Muziek: Geert Waegeman / Zang: Prisca Agnes Nishimwe / Dans: Sandra Hilaerts

IV Movements is een interdisciplinaire samenwerking tussen het muziektrio SeizoensKlanken (o.l.v. componist-pianist Gilles Helsen) en Moving Ground. Twee beloftevolle spelers in het Antwerpse kunstencircuit. Ze ontwikkelen samen een live set, waarbij de regels van een popconcert en een dansvoorstelling vermengd worden. Deze spannende ingrediënten zorgen voor een verfrissende productie die zowel kan ingezet worden in het muziekcircuit als het podiumkunstencircuit.

Naar aanleiding van het tweede album van SeizoensKlanken, dat in maart 2018 als vinyl verscheen, creëren de elektro-jazz band en Evelyne Van Hecke samen een choreografie voor twee dansers die synchroon met de vier composities verloopt. Waar SeizoensKlanken jazz, electro pop, hiphop en afrobeats fusioneert, gaat Moving Ground voor een versmelting van hedendaagse dans, hiphop, house en breakdance met dansers Joffrey Anane en Gaëlle Callewaert.

BIO
Moving Ground is het dansgezelschap van choreograaf Evelyne Van Hecke opgericht in 2015. Het verenigt verschillende werelden met dans, om een nieuwe traditie te vinden. In hun artistieke projecten brengen ze Belgische artiesten met verschillende roots, kunstvormen en stijlen bijeen om samen te creëren. Het resultaat hiervan zijn voorstellingen zoals ‘Black/Light’ (2017). Ook zoekt Moving Ground actief het sociaal-artistieke werk en de dansinclusie op, dit is onder andere te zien in ‘Van Kattenkwaad Naar Erger?’ en ‘We All Speak in Poems’.

Seizoensklanken is een elektronisch muziektrio bestaande uit Gilles Helsen (toetsen), Freek Vreys (gitaar) and Cas Kinnaer (percussie). In het samenbrengen van jazz-rock, hip-hop en afrobeat elementen creëren ze een hybride sound die zowel lichaam als geest aanspreekt. ‘Metropool’ (2015) werden ze geselecteerd als ‘Talent Of The Year 2015’ door Cutting edge. Sinds dan zijn ook het eerste volledige album ‘DagxNacht’ (2017) en meest recent ook ‘IV Movements’ (2018) verschenen. De band was al te zien in Het Depot, VK & TRIX en op festivals zoals Boomtown, Absolutely Free Festival, Booty Rave & Mekitburn.

CREDITS
Choreografie: Evelyne Van Hecke / Dans: Joffrey Anane, Gaëlle Callewaert / Muziek: SeizoensKlanken met Gilles Helsen, Freek Vreys en Cas Kinnaer /Video: StrauwntSound / Met steun van: CC De Werft Geel, Vlaamse Overheid en met dank aan Rataplan

Meer info volgt.

HEYOKA is de eerste danstheatervoorstelling van Britt Ryckebosch. Samen met Jonathan Tshimanga en Israël Ngashi deelt ze het podium. De emotie van de man is van bij de start van het creatieproces het focuspunt geweest alsook de kracht van empathie. Ze willen mannen zeker niet in een hokje plaatsen. Net het tegendeel. Omdat zowel mannen als vrouwen emotioneel anders reageren op situaties in het dagelijkse leven. Maar we toch zien dat er vaak als het om het uiten van emoties gaat mannen zich “sterker” moeten voordoen. In deze voorstelling werken de drie met de dansstijlen KRUMP en hedendaags en vertrekken ze steeds uit hun eigen emoties. Met empathie laten we zien dat we iemands perspectieven en gevoelens beter kunnen begrijpen door ons in de schoenen van de ander te plaatsen voor we actie ondernemen. Tijdens deze voorstelling draait het niet enkel om kijken en luisteren, maar ook om voelen.

BIO: Britt Ryckebosch, 27 jaar oud. In de laatste jaren heeft Britt zich ontwikkeld als danser en sinds kort ook als maker. Storytelling en (mixed) urban art zijn haar focus punten. Na haar deelname aan het internationaal uitwisselingsproject voor dans artiesten, 1000 pieces puzzle in Brussel en Londen. Danste ze vervolgens mee in de dans productie “C’est la procedure” van Cindy Claes en Timiss tijdens I Have A Dream Festival in Zinnema. En is dan beginnen schrijven aan haar eerste eigen dans theater voorstelling. Die ondertussen geslecteerd werd voor de Roel Verniers Prijs 2018 en verschillende keren getoond werd binnen België als work-in-progress. Na een residentieperiode dit voorjaar in Zinnema en een tweede residentie in het najaar met steun van LezArts urbains en ondersteunde coaching van Pierre-Claver Belleka(SEN) en Alexandre Bachelard(FR) heeft ze haar work-in-progress en zichzelf als maker verder ontwikkeld. Daarnaast blijft Britt actief deelnemen aan andere dansprojecten en is ze ondertussen ook al beginnen schrijven aan een volgend danstheater stuk.

CREDITS: Artistiek leider: Britt Ryckebosch / Choreografie, dans en spel: Britt Ryckebosch, Jonathan Tshimanga en Israël Ngashi / Muziek: Morf Music(FR) / Met steun van: LezArt Urbains

Tijdens deze break geven we artiesten van de Work In Progress van vandaag ruimte om ook met publiek nog even te praten over hun werk.

In een transformerende spiraal van gebaren, stappen en beats leidt danser Mano Amaro ons naar een solovoorstelling diep geworteld in voorouderlijke riten en levenservaringen van de Afro-Braziliaanse cultuur.

Het resultaat is een organische en originele hedendaagse dansvoorstelling met verbindende scenische elementen en videobeelden die de danser helpen om de onderliggende thema’s van de voorstelling te concretiseren: het lijden en weerstand van geloof, volharding en vreugde van werk. Mano combineert in zijn uitvoering de fysieke mogelijkheden van een gewoon mannenlichaam, universele verwijzingen naar gebarendansen en de specifieke kenmerken van de regio waar de kunstenaar vandaan komt; het uiterste zuiden van Brazilië en creëert zo een unieke danstaal en ervaring.

BIO
Mano Amaro, geboren in Rio Grenda do Sul in Brzilië, is danser en choreograaf. Sinds hij in 1996 naar België emigreerde werkte hij zowel solo als in gezelschappen. Tussen 2010 en 2014 beoefende hij Ori Dança in Europa en Brzailië. Hij toonde zijn kwaliteiten als hedendaagse danser bij gezelschappen als Contém Dança en Nat Gras. Maar het is pas in zijn solowerk dat hij zijn eigen danstaal laat zien dat een combinatie is van zijn Afro-Braziliaanse roots en de Europese cultuur waardoor hij nu omringd is.