Mural de Diego Rivera “el agua, origen de la vida”

Deze muurschildering, die ook bekend staat als de muurschildering van Cárcamo de Dolores (omdat het zich in dit gebouw bevindt),  is een ode aan het belang van water in de evolutie van het leven op onze planeet, volgens de theorie van de Russische bioloog Alexander Oparin.

Het Cárcamo de Dolores is een hydraulische installatie die afgewerkt werd in 1951 om water van de Lerma rivier naar Mexico Stad te leiden. Het is gesitueerd in de tweede sectie van het Chapultepec bos in de Mexicaanse hoofdstad.

Ricardo Rivas, de architect van deze installatie, nodigde Diego Rivera uit om tezamen een nieuw concept van publiek werk uit te denken, waarbij publieke kunst geïntegreerd zou worden aan een functioneel gebouw zoals het Cárcamo de Dolores. Dit concept moest verschillende aspecten combineren: het belang van het water, de Mexicaanse cultuur, de kunst van de meso-Amerikaanse culturen en het vieren van de technologische vooruitgang.
 
Diego Rivera realiseerde, conform met het originele architecturale concept, een werk dat zich onder water zou bevinden in een tunnel die verbonden was met een grote tank in het centrum van het gebouw. De gebruikte materialen weerstonden de slijtage veroorzaakt door het water echter niet, en het was later dan ook nodig om het water af te sluiten en de muurschildering te restaureren.
 
De centrale tank, in het centrum van het Cárcamo, en de watertunnel die ernaar leidt, waar symbolischerwijze het water van de Lerma rivier in de stad uitmondt, zijn volledig bedekt met het werk van Diego Rivera.
 
In deze muurschildering zien we een pictorale voorstelling van de origine van het leven op aarde en de evolutie van de soorten via het water, van een poel eencellige organismen die via een bliksemslag het begin van het leven uitbeelden, om vervolgens te evolueren naar verschillende organismes tot uiteindelijk uit te komen bij de mens. Diego Rivera wijdt een ruimte in het werk aan de mensen die hebben meegewerkt aan dit groots hydraulisch werk.

Volgens de artiest zou het werk “een synthetische en expresieve som van zijn menselijke functies” zijn, “een verbindingselement tussen het gebouw als machine en de menselijke gemeenschap die het gebruikt”.

Diego Rivera gebruikte een emulsie van polystyreen BKS-92, en, hoewel deze getest werd op duurzaamheid en mogelijke slijtage, weerstond deze de invloed van het water niet.
 
De muurschildering werd gecreëerd om vanaf het bovenste deel van de tank, en doorheen het water, bekeken te worden.

Este mural de Diego Rivera conocido también como el mural del Cárcamo de Dolores (por estar localizado al interior de este edificio),  es un mural dedicado a la importancia del agua en la evolución de la vida en nuestro planeta, según la teoría del biólogo ruso Alexander Oparin.

El Cárcamo de Dolores es una obra hidráulica de ingeniería que fue terminada en 1951, para llevar agua del Rio Lerma a la Ciudad de México, y  está localizado en la segunda sección del bosque de Chapultepec de la capital del país.

El arquitecto de dicha obra hidráulica, Ricardo Rivas, invitó a Diego Rivera para que juntos crearan un concepto nuevo de obra pública que integrara el arte público a un edificio funcional como lo era el Cárcamo de Dolores; este concepto debía vinculara varios aspectos: la importancia del agua, la cultura mexicana, el arte de las culturas mesoamericanas y la celebración del esfuerzo tecnológico.   

Acorde al concepto original de la obra arquitectónica, Diego Rivera creó un mural subacuático en un túnel de agua que conducía a un gran tanque que se encontraba en el centro del edificio de esta gran obra hidráulica, sin embargo los materiales utilizados en dicha obra no resistieron con el tiempo el desgaste causado por el agua y fue necesario,  posteriormente, cortar el flujo de agua y restaurar el mural.

El tanque central, al interior del Cárcamo, y el túnel de agua que conduce a este, donde simbólicamente desembocarían las aguas del Lerma en la Ciudad de México, están totalmente recubiertos por la obra mural de Diego Rivera.  

En este mural hay una representación pictórica del origen de la vida en la tierra y de la evolución de las especies atreves del agua, comenzando por un caldo de organismos unicelulares que al ser tocados por un rayo dan origen a la vida, para después evolucionar en diferentes organismos hasta llegar a la humanidad. Diego Rivera, en dicho mural, dedica un espacio para inmortalizar a las personas que construyeron esta gran obra hidráulica.

Según el pintor la obra sería “una suma sintética y expresiva de sus funciones humanas…un elemento de unión y amalgamiento entre la máquina que es el edificio y la sociedad humana que lo utiliza”.

Diego Rivera uso como materiales para la obra una emulsión de poliestireno BKS-92, y aunque fue sometido a pruebas de durabilidad y desgaste, con el tiempo el mural no resistió el desgaste del agua.

El mural esta creado para ser visto desde la parte superior del tanque y para poder ser apreciado atreves del agua.

Mestizo Arts Platform