Van hiphop tot hedendaagse dans: een unieke kans om de brede dansscene van vandaag te leren kennen. En op z’n zondags: met koffie en taart! – Met: Temporal (Yulma Serrano), From Portici with love (Yassin Mrabtifi),UNISON (Cecilia Lisa Eliceche), Flamenco!Visions (Ballets Confidentiels), L’evenement (LOG asbl) en The Dreamers (Konichiwa crew)
Tijdschema wordt nog bekend gemaakt. De performances hebben plaats tussen 14 en 17u. De voorstelling van Yassin Mrabtifi is om 17u in de Grote Zaal.
Temporal – Yulma Serrano
“No tenemos un cuerpo. Somos un cuerpo.” “We hebben geen lichaam. We zijn een lichaam.” (Jean-Luc Nancy)
Een blik op het lichaam en haar instincten. Een kwelling, een fragmentatie, eeuwig onderworpen aan tijdelijkheid. Ik ben een gefragmenteerd lichaam dat er ‘natuurlijk’ uitziet in de begrenzing van de lege ruimte. (duur: 20’)
Dans & Choreografie: Yulma Serrano / Muziek: ‘Lluvia de Sueños’, inheemse dichters en zangers / Bewerking muziek: Yulma Serrano / Lichtontwerp: Yorrick Detroy / Partner: Maison de l’Amérique Latine / In coproductie met: MAF, Mexicaanse Ambassade in België en Luxemburg
Yulma Serrano is een danseres en choreograaf uit Chiapas, México. Ze heeft een beurs van FONCA. DISCIPLINA DE DANZA gekregen en begint nu met een nieuwe creatie. Naast dansen heeft Yulma communicatie en theater gestudeerd. Ze nam ook 8 maanden lang de coördinatie op van de radiozender ”La voz de la selva”. Deze radiozender bevond zich in het oerwoud in Chiapas.
UNISON – Cecilia Lisa Eliceche
‘Unison of form, unison of intention, unison of action, unison of existence for 4 dancers. An interconnected sum of elements forming a living organism that is knit and bound with itself and the world. A mind that never assumes and is always in the search. From extreme formality to seeming chaos, from the general to the specific, inexhaustibly weaving with our bodies and our dance.’
Voor Unison gaat Cecilia Lisa Eliceche aan de slag met één van de meest gekende choreografische begrippen: het unisono, of het gelijktijdig uitvoeren van eenzelfde beweging. Ze vraagt zich af of we een gemeenschap kunnen herdenken aan de hand van deze klassieke formele choreografische ‘tool’. Eliceche is geïnteresseerd in de manier waarop we in de maatschappij ons samenzijn ervaren, in vraag stellen en herdefiniëren. Daarnaast probeert ze ook relevante ideeën uit feministische teksten van o.m. Donna Haraway en Judith Butler een plaats te geven in de dans.
Concept en regie: Cecilia Lisa Eliceche / Uitvoerend en conceptueel mentor: Manon Santkin / Afwisselend gedanst door: Eveline Van Bauwel, Gilles Polet, Michael Helland, Tarek Halaby, Manon Santkin, Cecilia Lisa Eliceche / Muziek: Christophe Albertijn / Technische creatie: Johanes Vochten / Research en creatie: Michael Helland, Gilles Polet, Eveline Van Bauwel, Cecilia Lisa Eliceche, Steven Michel, Boglarka Borcksoc, Pablo Esbert Lilienfeld, Guiomar Campos Acosta, Elisa Yvelin / Productie creatie 2014: STUK (Leuven) / Productie herneming 2015: wpZimmer (Antwerpen) / Coproductie: Workspacebrussels (Brussel), Vooruit (Gent) met de steun van Départs / European Commission (Culture Program) / Residenties: STUK (Leuven), WorkSpaceBrussels (Brussel), Vooruit (Gent), wpZimmer (Antwerpen), La Casa Enscendida (Madrid), TAKT Dommelhof (Neerpelt)
Cecilia Lisa Eliceche (1986) is geboren in Bahia Blanca, Argentinië waar ze haar opleiding in ballet en hedendaagse dans aanvatte in het lokale conservatorium. Ze studeerde in Brussel bij P.A.R.T.S. Momenteel werkt ze als freelance danseres bij onder meer Claire Croizé, Etienne Guillotteau, Eleanor Bauer en Heather Cravas . Eliceche houdt van dans en werkt met het eindeloze potentieel van het bewegende lichaam. Voor haar is ‘togetherness’ een theoretisch startpunt. Ze grijpt, net als enkele andere choreografen in het programma, terug naar een typische dansterm die het samenzijn verbeeldt én waarvoor de fysieke connectie tussen de verschillende dansers de basis is: de unisono. Daarnaast probeert ze ook relevante ideeën uit feministische teksten. Ze laat zich inspireren door Donna Haraway die schrijft in A Manifesto for Cyborgs: ‘Why should our bodies end at the skin?’ en door de quote van Judith Butler uit Bodies That Matter: ‘The materiality of the body is not to be taken for granted, for in some sense it is acquired, constituted, through the development of morphology. The real is that which resist and compels symbolization.’
Flamenco!Visions – Ballets Confidentiels
Ballets Confidentiels maakte een choreografie op het werk van de jonge, Tsjechische componist Ondrej Adamek. Adamek inspireerde zich voor dit stuk op een strijkkwartet van Spaanse flamenco. ‘Flamenco, Visions!’ is een dansperformance waarbij Ine Claes (JOJI INC) en Johanne Saunier (Rosas, JOJI INC) met ontblootte rug naar het publiek dansen. De rug wordt gebruikt als canvas om Adameks compositie te vertalen naar beweging. Een choreografie waarin de schoonheid en de kracht van het menselijke lichaam uitgelicht wordt.
Ballets Confidentiels is een ietwat atypisch dansgezelschap. Alles wat een klassiek dansgezelschap doet, doet Ballets Confidentiels niet. Ballets Confidentiels onderzoekt de verhouding tussen hedendaagse dans, het publiek, de locatie en de relatie die hedendaagse dans kan aangaan met andere kunstvormen. Daarom komt Ballets Confidentiels vaak opdagen op de meest onverwachte momenten en plaatsen. Zo wordt alles een podium, iedereen een publiek en vermengen we dans met (live) muziek en beeldende kunst. Ballets Confidentiels liet al een spoor van verwondering achter op café, bij de bakker, in het sportpaleis, in het poëziebordeel en op verschillende binnen -en buitenlandse festivals.
The Dreamers – Konichiwa crew
Een fragment uit een dansperformance over een oorlogsverhaal.
Konichiwa crew: Dit Antwerps collectief heeft een grote liefde voor verschillende artistieke vormen waaronder muziek, grafisch design, dans en spoken word. Hun dansacts houden het midden tussen Afrikaanse en hedendaagse of urban dans. Zij werkten reeds samen met Let’s Go Urban en SINCOLLECTIEF en organiseerden recent ook het PARKfestival.
L’evenement – LOG asbl
Een creatie voor onconventionele performance ruimten. Dit trio neemt ‘de dakloze’ als figuur om de plaats die elk van ons inneemt in de samenleving en de relatie die we hebben met mensen die leven in de marginaliteit en die niet functioneren volgens dezelfde regels, in vraag te stellen. We zien personages die deels een wereld delen met het publiek en deels verloren zijn in andere realiteit, waar we geen toegang tot hebben. Dementia, waanzin, delirium tremens.
Choreografie: Florencia Demestri & Samuel Lefeuvre / Dans: Florencia Demestri, Samuel Lefeuvre, Lief Weuts / Licht: Nicolas Olivier / Productie: LOG asbl
From Portici with love – Mrabtifi Yassin (17u – Grote Zaal)
In zijn eerste grote productie From Portici with Love gaat danser en choreograaf Yassin Mrabtifi aan de slag met 4 dansers en 1 muzikant. Hij liet zich onder meer inspireren door ‘De Stomme van Portici’, een opera gecomponeerd door de Franse toondichter Daniel-François Esprit Aubert. Deze artistieke vonk was politiek buskruit, waarvan de ontploffing leidde tot de Belgische opstand in 1830.
Voor Mrabtifi is dit een historische illustratie van hoe krachtig kunst een invloed kan hebben op de maatschappij. Hij vraagt zich af of kunst ook vandaag nog een weerhaak kan zijn en zo een revolutionaire band schept tussen burgers? Heeft kunst nog een centrale plaats in onze maatschappij of wordt het toch vooral aan banden gelegd door het establishment?
De geladen inhoud van From Portici with Love vertaalt zich in een veelzijdige choreografie van 4 getalenteerde jonge dansers. Zo is er ruimte voor een krachtige danstaal als symbool voor de gedreven kunstenaar die vecht voor zijn eigen idealen tegenover meer spontane en luchtige improvisaties als metafoor voor de vrijheid. Een centrale rol is weg gelegd voor de veelzijdige muzikant en soulzanger François Vaiana die zich niet achter zijn instrumenten verstopt, maar als een volwaardig personage tussen de performers op scène beweegt.
Choreografie: Mrabtifi Yassin / Dans: Mrabtifi Yassin, Loraine Dambermont, Brice Taupin, Natalia Pieczuro / Originele muziek: François Vaiana / Kostuums: Melanie Duchanoy / Scenografie: Peter Maescheke / Lichtontwerp: David Coppe / Artistiek advies: Wim Vandekeybus / Coach: Fanny Brouyaux / Productie en planning: Shari Legbedje, Hanne De Valck / Productie: Quetzal asbl / Coproductie: Charleroi Danses – Centre chorégraphique de la Fédération Wallonie-Bruxelles, Centre Culturel Jacques Franck, La Fédération Wallonie-Bruxelles/ Met de steun van: Ultima Vez, PianoFabriek, La Maison des Cultures et de la Cohésion Sociale Sint-Jans-Molenbeek, Le Grand Studio
Yassin Mrabtifi ° 1984 – Yassin danst al sinds zijn dertiende. Hij is een autodidact die steeds op zoek gaat naar zijn eigen stijl. Zo put hij inspiratie uit popcultuur, hedendaagse dans, film, gevechtsporten en hip-hop. Net als vele andere hip-hop dansers leert Yassin stijlen als popping, locking en breakdance kennen in trein- en metrostations in Brussel. Op zijn twintigste richt hij zijn eerste groep Bahod Family op waarmee hij en zijn vrienden deelnemen aan verschillende breakdance battles. Drie jaar later staat hij samen met Milan Emmanuel mee aan de wieg van No Way Back, het gezelschap dat met de gelijknamige voorstelling veel succes kent in België, Nederland en Frankrijk.
In 2011 creëert hij samen met Julien Carlier de voorstelling Insane Solidarity. De volgende jaren is hij ook actief in het circuit van straattheater met de productie Les Polissons.
In 2013 waagt hij zijn kans op een auditie van Ultima Vez, het gezelschap van Wim Vandekeybus. Sindsdien is hij te zien in Vandekeybus’ voorstellingen Talk to the Demon en Spiritual Unity. Vanaf 2016 danst hij ook mee in de herneming van In Spite of Wishing and Wanting.
