Murales de diego rivera Sueño de una tarde dominical en la alameda central (1947)

In deze muurschildering maakt Diego Rivera een weergave van het “Alameda Central”, in Mexico Stad, en een kritisch historisch overzicht van de Mexicaanse geschiedenis. De muurschildering is 15 meter breed en 5 meter hoog.

Het Alameda Central is het oudste publieke park van deze stad. Het dateert uit de 16de eeuw en fungeerde gedurende lange tijd als een belangrijke recreatieplaats van de verschillende sociale klassen.

Oorspronkelijk bevond de muurschildering zich in het restaurant “Versalles” van het Prado Hotel, een van de meest elegante hotels uit deze tijd en net tegenover het Alameda Central. Na de dood van Diego Rivera werd het evenwel, op vraag van Diego zelf die vond dat het werk door iedereen moest gezien kunnen worden, verplaatst naar de lobby van het hotel. Vandaag bevindt het werk zich in het Museo Mural Diego Rivera.

De belangrijkste elementen van deze muurschildering zijn de personajes, het zondagse tafereel uit de tijd van Diego Rivera en de duidelijke verschillen en socio-culturele tegenstellingen eigen aan  het vroegere en hedendaagse Mexico.

Diego Rivera koos 150 personages uit de Mexicaanse geschiedenis, gaande van de 14de eeuw tot de eerste helft van de 20ste eeuw. Hij voegde daarbovenop ook de “Catrina” toe (een naam die in Mexico aan de dood gegeven wordt), en zijn eigen familie, waaronder Frida Kahlo (zijn vrouw). Diego verschijnt zelf ook in het midden van de muurschildering als een kind met korte broek, tezamen met zijn vrouw Frida, terwijl hij een hand geeft aan de dood (de Catrina).

De muurschildering is een historische reis doorheen de surrealistische omgeving van de personajes, uit verschillende periodes, die samenkomen in eenzelfde ruimte, het Alameda Central, en zich vermengen met het dagelijks leven van het Mexicaanse volk.

In dit werk verschijnen ook personages eigen aan een zondag in het Alameda Central, zoals de ballonverkoper, de krantenverkoper, enkele studenten, en, uiteraard, de zakkenrollers. Het werk komen ook scènes naar voor die de klassenstrijd en de onderdrukking van de inheemse bevolking uitbeelden.

Deze muurschildering toont verschillende ruimtes en periodes die samenkomen op één plek, alsook de architectonische ruimtes rondom het Alameda Central die met intense kleur en vorm geschilderd werden, een typerende eigenschap van de muurschilderingen van Diego Rivera.

Diego creëert in dit werk een contrast tussen het heden en het verleden, tussen de orde en de chaos, en tussen de sociale, politieke, economische en culturele problematiek van Mexico en de vooruitgang en modernisering van zijn tijd.
 
Diego Rivera werkte met de technieken van de Italiaanse frescos in zijn muurschilderingen, maar vernieuwde deze techniek door commerciëel gefabriceerde materialen te gebruiken, zoals cementmengsels en synthetische pigmenten.

Diego Rivera en este mural hace una representación de la Alameda Central, de la Ciudad de México, y una síntesis histórica y critica de la historia mexicana. El mural mide 15 metros de ancho y 5 metros de alto.

La Alameda Central es el parque público más antiguo de dicha ciudad, que data del siglo XVI y que durante mucho tiempo ha sido un centro importante de recreación ciudadana de todas las clases sociales.

La ubicación original del mural era el restaurante de Versalles del Hotel del Prado, uno de los hoteles más elegantes de su época, el cual se encontraba frente a la Alameda Central, sin embargo, posteriormente a la muerte de Diego Rivera, el mural fue colocado en el lobi del hotel, por petición del propio Diego antes de morir, quien pensaba que el mural debía poder ser visto por el público en general. Hoy en día el mural se encuentra exhibido en el Museo Mural Diego Rivera.

Los elementos que destacan en dicho mural son sus personajes, el ambiente dominical de la época de Diego Rivera y las marcadas diferencias y contradicciones socio-culturales del México decimonónico y contemporáneo.

Diego Rivera escogió a 150 personajes claves de la historia de México, desde el siglo XVI hasta la primera mitad del siglo XX;  además incluyo a la “Catrina” (nombre dado a la muerte en México) y a su familia, como es el caso de Frida Kahlo (su esposa); Diego también aparece en el mural como un niño con pantalones cortos en el centro de la obra, junto a su esposa Frida y tomando de la mano a la muerte (la Catrina).

El mural es un recorrido histórico que se confabula con el entorno onírico de los personajes, de diferentes épocas, que sueñan y que convergen en un solo espacio, como lo es la Alameda Central, mezclándose al mismo tiempo con la vida cotidiana del pueblo mexicano.

En dicha obra aparecen también los personajes típicos de un domingo en la Alameda Central, como lo son el vendedor de globos, el vendedor de periódicos, algunos estudiantes y, por supuesto, los carteristas; la obra también destacará escenas que representan la lucha de clases y la opresión indígena.

Este mural nos mostrar diferentes ambientes y épocas que convergen en un solo lugar, así como espacios arquitectónicos que embellecen la Alameda Central, pintándolos con gran colorido y formas, algo característico de las obras murales de diego Rivera.

En esta obra Diego hace un contraste entre el presente y el pasado, entre el orden y el caos, y entre la problemática social, político, económica y cultural de México, y  el progreso y la modernización de la época.

Diego Rivera adaptó las técnicas de los frescos italianos en sus murales, aunque también llegó a innovar esta técnica utilizando materiales de preparación comerciales, como las mezclas de cemento y los pigmentos sintéticos.